آموزش نگهداری خرگوش خانگی (تغذیه، بیماریها، تربیت، زایمان و…)

پای او خشک باقی بماند.خرگوش نیز در حالی که مشغول بازی و فعالیت روزانه‌اش هست به جویدن یونجه نیز تشویق می‌شود.

برای تکمیل رژیم غذایی روزانه علاوه بر یونجه، از سبزیجات برگ سبز تیره مانند کاهو نیز می‌توانید استفاده کنید (‌توجه کنید که از دادن مواد غذایی حاوی قند زیاد مانند سیب زمینی به خرگوش‌ها اجتناب نمایید). پلت‌های مخصوص خرگوش تنها باید در مقادیر بسیار محدود استفاده شود. در صورت استفاده از پلت، تنها نوع ساده آن را تهیه کنید و از خرید پلت‌های فانتزی که حاوی دانه‌ها، مغزها یا ذرت است در مقادیر زیاد خودداری کنید. این مواد در دراز مدت برای خرگوش بسیار خطرناک است. علاوه بر اینکه باعث چاقی می‌شود منجر به بروز پوکی اس

خوان، کمبود کلسیم و رشد بیش از حد دندان‌ها نیز خواهد شد. (ما مطلبی جداگانه در خصوص تغذیه خرگوش نوشته‌ایم که پیشنهاد میکنیم مطالعه کنید:  اصول تغذیه مناسب خرگوش)

• دندان‌های خرگوش دائما و در تمام دوره زندگی رشد خواهد کرد. در طبیعت با جویدن علوفه خشک و سخت، دندان‌ها مرتب ساییده می‌شود، ولی در خرگوش‌هایی که حیوان خانگی به شمار می‌روند، برای جلوگیری از رشد بیش از حد دندان‌ها،  باید یک شاخه چوبی تازه یا اسباب بازی نرم برای جویدن در اختیارشان گذاشت.

• تراشه‌های کاج و سرو برای استفاده خرگوش و پستانداران کوچک دیگر توصیه نمی‌شود. فنل استنشاقی (موادی است که باعث می‌شود کاج و سرو خوش‌بو شوند) می‌تواند منجر به تغییرات کبدی در خرگوش شود. خاک رس نیز توصیه نمی‌شود، هم می‌تواند در دستگاه گوارش خرگوش تجمع کرده و مشکل ایجاد کند، هم اینکه گرد و غبار ناشی از آن می‌تواند مشکلات تنفسی را تشدید کند.

• برای تمام خرگوش‌ها‌، نازا سازی و عقیم کردن توصیه می‌شود. خرگوش‌ها می‌توانند هر ۳۰ روز زایمان کرده و در عرض چند دقیقه پس از زایمان دوباره باردار شود. نه تنها نازا سازی و اخته‌کردن از زایمان ناخواسته جلوگیری می‌کند، حتی خرگوش ماده را از سرطان رحم محافظت می‌کند (میزان ابتلا به سرطان رحم در خرگوش‌های ماده حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد می‌باشد). با این عمل می‌توانیم بدون نگرانی خرگوش نر و ماده را (بدون دخالت هورمون‌هایشان) در کنار هم نگهداری کنیم.

• می‌توان به یک خرگوش آموزش داد که در ظرف مخصوص یا litter box ادرار کند. البته این کار چندان ساده نمی‌باشد و شما باید این آموزش را در چندین مرحله و با صبوری انجام دهید. از یک منطقه کوچک شروع کنید. مدام او را زیر نظر بگیرید تا ببینید که خرگوش می‌خواهد در کدام گوشه ادرار کند، کافیست روزنامه آغشته به ادرار را در محلی که می‌خواهید قرار دهید و پس از مدتی که عادت کرد ظرف مخصوص را در همان محل قرار دهید. بعضی از خرگوش‌ها در شروع یادگیری به چند ظرف نیاز دارند.

• جهت نگهداری خرگوش در منزل می‌بایست فضای مورد نیاز آن را فراهم کنید. مطمئن باشید در مناطقی که خرگوش شما بازی و فعالیت می‌کند محل امنی هم برای او و هم برای وسایل منزل باشد. همانطور که می‌دانید اکثر خرگوش‌ها جوندگان حیرت آوری هستند. آنها سیم‌های برق، فرش، و اشیاء دیگر را که به طور معمول در هر خانه یافت می‌شوند را می‌جوند.

به همین منظور بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند خرگوش خود را در خارج از منزل نگه‌داری کنند که ممکن است خطرات زیادی از جمله سرما‌زدگی، حمله حیوانات دیگر به آنها‌، تابش مستقیم نور خورشید و گرمازدگی، خرگوش را تهدید کند. البته خرگوشی که داخل خانه زندگی می‌کند امنیت بیشتری داشته،  سالمتر و شادترخواهد بود. همچنین طول عمر بیشتری به نسبت خرگوشی که در محیط خارج از منزل زندگی می‌کند (به شرطی که تمام نکات لازم را رعایت کنید)، خواهد داشت.

• هرگز برای “تنبیه کردن ” و یا “نظم و انضباط دادن ” به یک خرگوش تلاش نکنید. بکار گرفتن این روش اغلب ترس را در خرگوش ایجاد می‌کند و می‌پندارد که با او وارد جنگ شده‌اید، حالت دفاعی به خود گرفته و شروع به گاز گرفتن می‌کند.

• برای خرگوش‌ها به دامپزشکانی که در طب خرگوش مهارت دارند مراجعه نمایید. بسیاری از دامپزشکان، با گونه‌های دیگری از حیوانات خانگی سرو کار دارند و ممکن است مهارت کافی و اطلاعات تخصصی، مخصوص آن حیوانات را داشته باشد اما در مورد خرگوش تجربه نداشته باشد. در نتیجه ممکن است داروهای نامناسب یا مضر برای خرگوش را تجویز کند. پس بهتر است برای پیدا کردن یک دامپزشک متخصص، قبل از مراجعه کاملا جستجو کنید.

• بی اشتهایی یا اسهال آبکی در خرگوش باید از جمله موارد اورژانسی در نظر گرفته شود و می‌تواند خطرساز باشد. پس بلافاصله به دکتر مراجعه کرده تا حیوان از مراقبت‌های دامپزشکی بر خوردار گردد.

• نگهداری خرگوش برای بچه‌های کوچک توصیه نمی‌شود. بچه‌ها نمی‌توانند از آنها بخوبی نگهداری کنند. خرگوش‌ها در طبیعت توسط حیوانات شکار می‌شوند، و طبعا هنگام احساس خطر آماده دفاع از خود می‌شوند. در نتیجه به راحتی توسط دست زدن یک کودک وحشت زده شده و از خود دفاع می‌کنند. اغلب آسیب‌های وارده به خرگوش‌ها توسط کودکان انداختن یا پرت کردن آنهاست، که منجر به شکسته شدن پا یا  پشت خرگوش می‌شود. همیشه یک فرد بالغ باید مراقب خرگوش باشد و با دقت هر گونه تعامل کودکان با خرگوش را تحت نظارت داشته باشد.

• شایع‌ترین مشکلات دامپزشکی خرگوش‌ها که می‌تواند خطر ساز باشد و باید برای درمان آنها با یک دامپزشک متخصص مشورت شود، عبارتند از :
عفونت گوش، عفونت دستگاه ادراری، آبسه یا ورم چرکی، ریزش مو، خارش پوستی، مشکلات دندانی (بخصوص دندان پیشین و دندان آسیاب)، سرطان رحم (در ماده خرگوش‌هایی که نازا نشده‌اند)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (به عطسه کردن ، آبریزش چشم یا بینی خرگوش دقت کنید)، اتساع شکم، کاهش فعالیت یا عدم فعالیت در دستگاه گوارش (که ممکن است منجر به گرفتگی مدفوع در روده شود)، تغییر یا عدم تعادل در راه رفتن.